BU OLAY CANAKKALE SAVASINDA YASANMISTIR.
Kocadere köyünde büyük bir sargı yeri kuruluyor. Kimi Urfalı, KimiBosnalı, KimiAzerbaycanli, Kimi Adıyamanlı, Kimi Gürünlü, Kimi Halepli çok sayıdayaralı getiriliyor…Bunlardan biri Lapsekinin Beybaş Köyündendir ve yarası oldukça ağırdır.Zor nefesalıp vermektedir. Alçalıp yükselen göğsünü biraz daha tutabilmek içinkomutanının elbisesine yapışır. Nefes alıp vermesi oldukça zorlaşır amatane tane kelimeler dökülür dudaklarından.‘Ölme ihtimalim çok fazla… Ben bir pusula yazdım… Arkadaşımaulaştırın…’Tekrar derin nefes alıp, defalarca yutkunur: ‘Ben…Ben köylüm Lapseki’liİbrahim Onbaşından 1 Mecidiye borç aldıydım… Kendisini göremedim. Belkiölürüm. Ölürsem söyleyin hakkını helal etsin’‘Sen merak etme evladım’ der Komutanı, kanıyla kırmızıya boyanmış alnınıeliyleokşar. Az sonra komutanının kollarında şehit olur ve son sözü de’söyleyin hakkını helal etsin’ olur…Aradan fazla zaman geçmez. Oraya sürekli yaralılar getiriliyor.Bunlardan çoğudaha sargı yerine ulaştırılmadan şehit düşüyor. Şehitlerin üzerindençıkan eşyalar, künyeler komutana ulaştırılıyor.İşte yine bir künye ve yine bir pusula. Komutan göz yaşlarını silmeyedahafırsat bulamamıştır. Pusulayı açar, hıçkırarak okur ve olduğu yereyığılır kalır. Ellerini yüzüne kapatır, ne titremesine ne de gözyaşlarına engel olamaz…PUSULADAKİ NOT:‘Ben Beybaş Köyünden arkadaşım Halil’e 1 mecit borç verdiydim. Kendisi benigöremedi. Biraz sonra taarruza kalkacağız. Belki ben dönemem. Arkadaşımasöyleyin ben hakkımı helal ettim.’
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder