Yazar Sadettin KAPLAN
Sokma el heybesine, elin kalır içinde,
El unutmaz; ün ve kin elin kalır içinde...
Tarar zülfünü meltem vefasız sevgilinin;
Yâr gider, yâr kokusu yelin kalır içinde...
Açmayan her gelincik haclegâhıdır aşkın;
Nice murat almayan gelin kalır içinde...
Gönül sazı bir sada sarnıcıdır zamanın;
Bin türkü bir incecik telin kalır içinde...
Öyle bir çağlayan ki gamzedenin gözyaşı;
Yerle gök bir damlacık selin kalır içinde...
Gül atma, gizli sevda ejderhâ kuyusudur;
Dikeni cana batar, gülün kalır içinde...
Kaç Kerem’in külünü süpürür şu Aslıhan?
Kaç Mecnun, Leylâ denen çölün kalır içinde...
Uzanır yüzükoyun sarışın sabah suya;
Ezilen esmer gece gölün kalır içinde...
Umut, harman yerinde gizlenir bir dâneye;
Ömrünü yele verir, ölün kalır içinde...
Ey gönül, bir cümlede gizlenir bin bir tuzak;
Dar bir kelâm edersin; dilin kalır içinde...
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder